Edholm ve ark. ve Mohr ve ark., kalp atımı maksimal değerlerin ≈%70'ine yükselten, 7 dakikalık düşük ila orta aktiviteden oluşan yeniden ısınmanın ikinci yarı performansını iyileştirmede etkili olduğunu bulmuşlardır. Başka araştırmalara göre, leg press, dar alan oyunlar, pliometrik çalışmalar, yön değiştirme egzersizleri ve tüm vücut titreşimi gibi çeşitli tekrar ısınma aktivitelerinin performansı geliştirdiğini göstermiştir. Carling ve diğerleri, yüksek yoğunluklu eforların sayısının fiziksel performansın önemli bir göstergesi olduğunu öne sürmektedir.
İlk yarı sonu tekrar ısınma ile ilgili çalışmaların çoğu, müsabaka ortasında toparlanma süresi boyunca kas ve vücut sıcaklığının korunmasına odaklanmıştır. Aktif bir tekrar ısınma, sıcaklıktaki devre arası düşüşü açıkça azaltır ve sonraki performansı geliştirir. Bununla birlikte, pasif kas ısıtması ikinci yarı futbol performansını etkilemezsen, tüm vücut ısınması performansı geliştirebilir. Bu nedenle, aktif bir tekrar ısınmanın performansı kas termoregülasyonu veya diğer faktörler yoluyla etkileyip etkilemediği açık değildir. Devre arasında, karbonhidrat tüketimiyle birleşen etkin olmayan bir iyileşme, kan şekeri konsantrasyonlarının düşmesine neden olabilir. Önceki çalışmalar, egzersizden önce karbonhidrat tüketmenin genellikle kan şekerini yükselttiğini ve ardından büyük bir insülin tepkisinin geldiğini göstermektedir. Sonuç olarak, glikoz seviyeleri azalır ve geri tepme hipoglisemisine neden olur. Bunun devre arasında olup olmadığı, özellikle karbonhidrat tüketimi ile birleştiğinde, net değildir. Bununla birlikte, Wahren ve ark., insülin seviyelerinin egzersizden sonra hızla yükseldiğini ve beş dakika içinde zirveye ulaştığını bulmuştur. Ayrıca Russell ve ark., hareketsiz bir devreyi takiben kan şekerinde düşüşler olduğunu ve ikinci yarının ilk 15 dakikasına kadar sürdüğümü belirtmişlerdir. İlk yarı sırasında tekrar ısınmak egzersiz sonrası kan insülininde olası bir artışı hafifletebilir ve ikinci yarının başlangıcında mevcut olabilecek kan şekerindeki düşüşleri sınırlayabilir. Şu anda, bu fikri destekleyecek birkaç çalışma mevcuttur. Egzersiz sonrası toparlanma, karbonhidrat tüketimi, kan şekeri ve insülin arasındaki etkileşimlerin daha fazla araştırılması gerekmektedir.
Mehmet ZOZİK